گفته میشود نخستین ساکنین فلات ایران حدود ۵۰۰۰سال پیش از میلاد استقرار یافتند.تا پیش از آن انسانها به صورت غار نشینی زندگی میکردند .

کهن ترین آثار مکشوف از ایران پیکره های سفالینی هستند که از تپه سراب کرمانشاه بدست آمده اند.

ساخت سفال از دوران نوسنگی در ایران رواج یافت.این سفالینه ها در آغاز بسیار زمخت و عاری از تزئینات بود.اختراع چرخ سفالگری را به هزاره چهارم پیش از میلاد مربوط میدانند.همچنین نحوه پختن سفال در کوره نیز مربوط به همین دوره است.

آثار فلزی نیز از این دوره به دست آمده است که از جمله آثار فلزی مکشوف این دوره میتوان به تندیسک گاو نر با اندام انسانی که در پوششی نقشدار تجسم شده و آن را در حال نیایش نشان میدهد مشاهده کرد.

هنر اشکانی(پارتیان)

از هنر این این دوره اطلاعات زیادی در دست نیست و آثار مکشوف به دلیل در دسترس نبودن معیار های معتبر تاریخگذاری کمتر راهگشا هستند.

از جمله آثار برجسته به جای مانده از این دوره کاخ پارتی آسور است که از خشت خام و آجر ساخته شده است.کاربرد آجر از هزاره سوم پیش از میلاد در بابل معمول بوده وبعد از آن نیز در کاخهای ساسانی به کار رفت.

معماری این دوره از نظر ساختمان سازی خیلی معمولی ومتعارف بوده است.

کاخ هترا یا حضرا  ومعبد کنگاور که در عصر باستان "کنکوربار"نام داشت  مربوط به این دوران هستند.

هنر گچبری نیز در این دوران بسیار رواج یافت.بهترین آثار گچبری این دوره را  میتوان آثار تزئینی روی دیوار های مکشوف در اسور .اوروک(در عراق)و کوه خواجه (در سیستان)یافت.

هنر های مستظرفه یا صنایع دستی در این دوره رواج یافت. علاوه بر اینها حجاریها و مجسمه های کوچکی که از گل پخته ساخته شده بودند و یا مجسمه های مفرغی یا از جنس عاج که به نحو ناشیانه و زمخت ساخته شده اند نمونه هایی از آثار به جای مانده از این دورانند.

ادامه دارد....